Poor Andhrapradesh - Aranyakrishna
పాపం ఆంధ్ర ప్రదేశ్!
గత పదేళ్ల ఆంధ్రప్రదేశ్ రాజకీయ చరిత్ర చూస్తే ఇక్కడ ఏమాత్రం బలం లేని బాహ్య శక్తి ఒకటి "ఒత్తిడి రాజకీయాలు" ద్వారా రాష్ట్ర రాజకీయాల్ని అతలాకుతలం చేస్తున్నది. ఫలితంగా తాజా పరిణామం ఏమిటంటే చివరికి జగన్ గారు కూడా ఆవు తోకని పట్టుకొని రాజకీయ గోదారి ఈదాల్సి వస్తున్నది. కొన్ని వందలో వేలో దేవాలయాల్లో అదేదో గోపూజ నిర్వహించమని దేవాదాయ శాఖ ఉత్తరువులిచ్చిందట. రాముడిని, ఆవుని, పెద్ద పెద్ద బొట్లని ఆధారం చేసుకున్న రాజకీయాలు ఆంధ్రప్రదేశ్ లో కూడా సీరియస్ గా మొదలయ్యాయి. ఏనాడూ మత రాజకీయాలకి తావులేని ఈ రాష్ట్రంలో "హిందువునోయీ! నీ కంటే పెద్ద హిందువునోయీ" అని నిరూపించుకోవాల్సిన పరిస్తితి ఏర్పడింది.
రాజకీయంగా ఆంధ్రప్రదేశ్ ఇప్పుడున్నంత కష్ట కాలంలో ఎప్పుడూ లేదు. ప్రస్తుతం ఆంధ్రప్రదేశ్ లో ప్రధానంగా మూడు పార్టీలున్నాయి. అవి వైసీపి, టీడీపి, బీజేపి. జనసేనని నేనెప్పుడూ ఒక రాజకీయ పార్టీగానే గుర్తించలేదు. బీజేపికి ఒక కుషన్ గా మాత్రమే పనిచేయాలనే ఒక ప్రత్యేకమైన లక్ష్యంతో మరెవరి కోసమో ఏర్పరచబడ్డ పార్టీ అది. (పార్టీ అని ఎందుకు అనాల్సి వచ్చిందంటే "జనసేన" అనే పేరుతో ఎన్నికల సంఘంతో రిజిస్టర్ చేయబడింది కాబట్టి.) ఆ రకంగా బీజేపిని ఆం.ప్ర.లో "ఒకటిన్నర పార్టీ"గా చెప్పుకోవచ్చు. కానీ ఈ ఒకటిన్నర పార్టీ మిగతా రెండు సింగిల్ పార్టీల కంటే బలమైనది అని కానే కాదు. ఏదో ఒక రోజు ఈ ఒకటిన్నర పార్టీ ఒకటే పార్టీగా మారిపోవటం ఖాయమని నాతో సహా మీ అందరికీ తెలిసిన విషయమే. ఇంక కాంగ్రెస్! రాష్ట్ర విభజన ద్వారా తమ ప్రయోజనాల్ని కాంగ్రెస్ దారుణంగా దెబ్బతెసిందని ఆంధ్రులంతా ముక్త కంఠంతో అనుకోవటం వల్లనే కాక, గతంలో కాంగ్రెస్ ని అధికార పథాన నడిపిన నాయకులు, కేడర్ దాదాపుగా మొత్తం ఇప్పుడు వైసీపిలోనే వున్న నేపథ్యంలోనూ కాంగ్రెస్ ని ఒక చరిత్రగానే చెప్పుకోవాలి. ఆ సమయంలో సోనియాగాంధి వల్లనే తెలంగాణ కల సాకారమైందని కేసీఆర్ అనటం కూడా కాంగ్రెస్ పట్ల ఏపీ ప్రజలు మరింత ఆగ్రహం చూపారు. 2014 ఎన్నికల్లో కాంగ్రెస్ మీద కసి తీర్చుకున్నారు. మరింక వామపక్షాలేమో తమని తాము సగం ఉద్యమ పార్టీలుగా, సగం ఎన్నికల పార్టీలుగా తీర్చిదిద్దుకున్న నేపథ్యంలోనూ, ఎన్నికల సమయంలో ఏ బూర్జువా పార్టీ వైపుంటారో (ఖచ్చితంగా వుంటారు కూడా) ఊహించలేని కారణంగానూ వారిని ఒక నిర్ణాయక శక్తిగా భావించలేం. ఈ కారణాల వల్ల ఆంధ్రప్రదేశ్ లో ప్రధానంగా మూడంటే మూడే రాజకీయ పార్టీలున్నాయని చెప్పాల్సి వచ్చింది.
పైన చెప్పుకున్న మూడు పార్టీల ఆర్ధిక విధానాల్లో ఏమాత్రం వ్యత్యాసం లేకున్నప్పటికీ - రెండింటికి మాత్రం ఆ పార్టీల ఆవిర్భావాలకి ఏదో ఒక సిద్ధాంతం మాత్రం వుంది. బీజేపికి ఏ మతపరమైన లక్ష్యాలున్నాయో మనందరికీ తెలుసు. ఇంక టీడీపి తెలుగువారి ఆత్మగౌరవ ప్రాతిపదికన ఏర్పడి, ఆ ప్రాతిపదిక ప్రజలచే ఆమోదించబడి సఫలమైన పార్టీ. ఆవిర్భావ ప్రాతిపదికని తదనంతర కాలంలో పూర్తిగా విస్మరించింది టీడీపి. తెలుగువారి ఆత్మగౌరవం అంటేనే స్థానిక సంస్కృతులకి, భాషలకి, జాతీయ పార్టీల వల్ల కలిగే హానిని గుర్తించటం. ఆ విషయాన్ని విస్మరించి, అధికారంలోకి రావటం కోసం ఆ జాతీయ పార్టీలతోనే పొత్తులు పెట్టుకుంటూ ప్రస్తుతం గ్లోబలైజేషన్ని, ఉదారవాద ఆర్ధిక విధానాలకి పల్లకీ మోయటం, అధికారంలోకి రావటం తప్ప ప్రస్తుతం మరే ఇతర లక్ష్యాలేవీ లేని పార్టీ టీడీపి. సాధారణంగా ప్రతి ప్రాంతీయ పార్టీకి ఒక సిద్ధాంతం, లక్ష్యం వుంటాయి. కానీ ఒక వ్యక్తి అధికారంలోకి రావటం మినహా మరే ఇతర సైద్ధాంతిక భూమిక లేదా లక్ష్యం లేని పార్టీ వైసీపి. ఆయన కాంగ్రెస్లో వుండగా ముఖ్యమంత్రి అయ్యుంటే వైఎస్సార్ కాంగ్రెస్ పార్టీ అనే పార్టీ పుట్టుండేదే కాదు. ఆయన కాంగ్రెస్లో వుండగా ఆయనని ముఖ్యమంత్రిగా నియమించలేదు కాబట్టి తన కోసం, తన కొరకు, తనచే ఏర్పరచబడిన పార్టీ అది. ఆ తరువాత కాంగ్రెస్ వల్ల భవిష్యత్తుని పోగొట్టుకున్న నాయకులు, టీడీపిలోని అసంతృప్త జీవులూ వైసీపితో కలిసి దానిని బలోపేతం చేసారు.
"పిట్ట పోరు, పిట్ట పోరు పిల్లి తీర్చిన కథ"ని మనం "పంచతంత్రం"లో చదువుకున్నాం. అదేంటంటే రెండు పిట్టలు ఒక రొట్టెముక్కని సమానంగా పంచుకోవటం దగ్గర తగాదా పడుతుంటే ఎక్కడి నుండో వచ్చిన ఒక పిల్లి వచ్చి ఒక రొట్టెని రెండు ముక్కలు సమానంగా చేస్తానని చెబుతూ - ఇటు కొద్దిగా ఎక్కువైంది, అటు కొద్దిగా తక్కువైందని అంటూ మొత్తం మీద రొట్టెనంతా తినేస్తుంది. ఇప్పుడు రెండు పిట్టలు ఎవరో, ఆ పిల్లి ఎవరో నేను ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన పని లేదనుకుంటా. ఆ పార్టీ గురించి కొంత చెప్పుకోవాలి. దక్షిణాది ప్రజలు ఎంతైనా ద్రావిడ సంస్కృతికీ, సిద్ధాంతాలకీ దూరం కాలేరని ఉత్తర భారతంలో మతం పనిచేసినట్లు దక్షిణ భారతంలో పనిచేయదు కాబట్టి ఆంధ్రప్రదేశ్లో మోడీ "నాయకత్వాన అభివృద్ధి" అనే మంత్రాన్ని 2014 ఎలక్షన్స్ వరకు ఉపయోగించారు. ఒక్క కేరళలో మాత్రం పైపై రంగుల అభివృద్ధి నమూనాని ఏమాత్రం అంగీకరించని రాజకీయ పరిపక్వత అక్కడి ప్రజలకు వున్నదని, అందువల్ల "వాటెవర్ ఇటీజ్ వర్త్" అనే ప్రాతిపదికన ఎలాంటి ముసుగుల్లేకుండా "ట్రూ కలర్స్"తోనే ఎప్పటిలా ప్రయత్నించి భంగపడ్డారు. అయితే ఆంధ్రప్రదేశ్, తెలంగాణల్లో "గుజరాత్ మోడల్"ని మత నమూనాగా కాక అభివృద్ధి నమూనాగా ముందుకు తెచ్చి ప్రచారం చేసుకున్నారు. అప్పటిలో చాలామంది తటస్థవాదులు కూడా కాంగ్ర్రెస్ అవినీతికి విసిగిపోయి మోడీగారు గుజరాత్ ని అభివృద్ధి చేసారని, దేశం మొత్తం అలానే అభివృద్ధి చెందుతుందని అనుకున్నారు. అయినప్పటికీ బీజేపికి ఆశించిన ప్రయోజనం లేకపోయింది. దానితో "గుజరాత్ మోడల్"ని మత రాజకీయ నమూనాగా మొన్నటి హైదరాబాద్ ఎన్నికల్లో "పైలట్ ప్రాజెక్టు"గా ప్రయోగించి అనుకున్నదానికంటే ఎక్కువగానే సఫలం అయ్యారు. ఇప్పుడు అదే మత అగ్రీకరణ వాదాన్ని ఆంధ్రప్రదేశ్ కి కూడా విస్తరించారు. ఇదెలా సాధ్యమైందనేది తెలుసుకోవాలంటే కొంచెం ముందు వెనుకలగానైనా గత ఆరేడేళ్ల రాజకీయ చరిత్రని ఒక్కసారి గుర్తు చేసుకోవాలి.
****
2014 ఎన్నికల ముందు పవన్ కళ్యాణ్ రాజకీయ పార్టీ పెట్టారు. పుష్కలమైన ఆవేశం కలిగివుండి, ఎప్పుడూ పుస్తకాలు చదువుతూ ఏదో మేథోమథనంలో వుంటాడనే ఇమేజితో, యువతని ఆకర్షించి, ప్రభావితం చేసే విధంగా చేగువేరా తరహా సాహస ఆదర్శాల్ని అవపోసన పట్టినవాడిగా తనకంటూ ఒక ఇమేజి సృష్టించుకున్న పీకే తాను సామాన్య, బడుగు, బలహీన ప్రజల తరపున ప్రశ్నించటానికే రాజకీయ పార్టీ పెట్టగానంటూ ముందుకు రావటంతో చాలామంది ప్రజలు ఎంతో ఆశగా ఎదురుచూశారు. ఆయన పార్టీ ఆవిర్భావ సభలోనే కాంగ్రెస్ మీద నిప్పులు చెరిగాడు. కాంగ్రెస్ వి దేశ విచ్చిన్నకర రాజకీయాలని తేల్చిపారేశాడు. "కాంగ్రెస్ హటావో - దేశ్ కీ బచావో" అంటూ ఊగిపోతూ నినాదాలు, పిలుపులూ ఇచ్చాడు. అప్పటికే ఆయన సోదరుడు చిరంజీవి కేంద్రమంత్రిగా వున్నారు. కాంగ్రెస్ పట్ల వున్న తిరస్కార వాతావరణం వల్ల ఆయన రాజకీయ భవిష్యత్తు చరమాంకంకి వచ్చేసింది. తాను రాజకీయాల విషయంలో తన సోదరుడితో కూడా ఘర్షణ పడ్డానని, తాము ఒకరితో మాట్లాడుకోవటం లేదని కూడా పదే పదే పీకే ప్రకటించారు. ఆ విధంగా "పార్టీని అమ్ముకున్న చిరంజీవి సోదరుడు" అనే సెట్ బాక్ నుండి బైటపడి తానొక ఇండివిడ్యువల్ అనే విశ్వసనీయత కోసం ప్రయత్నించారు. "పబ్లిక్ మెమొరీ ఈజ్ షార్ట్" అనే సిద్ధాంతాన్ని బాగా నమ్మారేమో పార్టీ పెట్టాక "మా అన్నయ్యకి జరిగిన ద్రోహానికి ప్రతీకారం తీర్చుకుంటా" అని అన్నారు. కాంగ్రెస్ కి ప్రత్యామ్నాయంగా ప్రజలు వోట్లు వేసి గెలిపిస్తే కేంద్రమంత్రి పదవి కోసం వారికే ధోకా ఇచ్చిన ఈయనకి ఎవరు ద్రోహం చేసారో మరి! "కేంద్రంలో మోడీ అభివృద్ధి పాలనకి, రాష్ట్రంలో చంద్రబాబు అనుభవానికి మద్దతునిస్తునిస్తున్నా" అన్న ఆయన 2014 ఎన్నికల్లో పోటీ చేయకున్నా ప్రచారం అయితే నిర్వహించాడు. ఆ సమయంలో ఆయన జగన్ అవినీతి, కేసులు అంటూ తీవ్రంగా దాడి చేసి, యువతలో జగన్ పట్ల వున్న సానుకూల వైఖరిని దెబ్బ కొట్టి వారి వోట్లని ఎన్.డీ.ఏ. వైపు చీల్చేందుకు దోహదం చేసారు. ఆ విధంగా ఆయన మొదట జగన్ అవకాశాల్ని దెబ్బ కొట్టాడు. ఆయన కానీ, ఆయన పార్టీ కానీ ఎక్కడా ఒక్క సీట్లో కూడా పోటీ చేయకపోయినా ఒక ఏక వ్యక్తి పార్టీగా ఎన్.డీ.ఏ.లో భాగస్వామి హోదాలో మోడీ ప్రమాణస్వీకారానికి హాజరయ్యాడు. 2014 ఎన్నికల్లో పోటీ చేయకుండానే రాజకీయం చేసిన ఆయన బీజేపీ అమ్ములపొదిలో వున్న అస్త్రం అని అర్ధం అవుతుంది. 2014 ఎన్నికల తరువాత సుమారు నాలుగు సంవత్సరాల పాటు మౌనంగా వున్నారాయన. మధ్యలో ఒకసారి మాత్రం అమరావతి రైతుల నుండి అన్యాయంగా భూములు లాక్కుంటున్నారని, వారికి తన మద్దతు వున్నదని చిన్న హడావిడి చేసారు.
ఢిల్లీని మించిన రాజధాని నిర్మాణంలో సహకరిస్తామని ప్రామిస్ చేసి పిడికెడు మట్టి, చెంబుడు నీళ్లు ఇచ్చి చేతులు దులుపుకున్నది కేంద్రం. విభజన చట్టంలోని ఏ ఒక్క ఏర్పాటుకి పూర్తి స్థాయిలో సహకరించకుండా మొండి చేయి చూపించింది. ముఖ్యమైన పరిపాలన భవంతుల్ని కట్టుకొని అమరావతి నుండే పాలన సాగిస్తున్న చంద్రబాబుకి ఏమాత్రం సహకరించని కేంద్ర యంత్రాంగాన్ని కానీ, మోడీని కానీ ప్రశ్నించటమే తన ఊపిరని పదేపదే పేర్కొన్న పీకే ఏనాడూ పల్లెత్తు మాట అనలేదు. ఆ నాలుగేళ్ల కాలంలో తన మీద ఎన్ని విమర్శలు వచ్చినా పట్టించుకోలేదు. ఎన్నికలకి ఒక సంవత్సరం ముందు మాత్రమే ఆయన నోరు విప్పాడు. అది కూడా ప్రధానంగా తెలుగుదేశంకి వ్యతిరేకంగానే. 2014 ఎన్నికల్లో వైసీపికి వ్యతిరేకంగా చేసిన ప్రచారం కంటే 2019 ఎన్నికల్లో టీడీపికి వ్యతిరేకంగా ఎక్కువ ప్రచారం చేసారు. 2019లో రాష్ట్రంలో ఎలాగూ బీజేపి అధికారంలోకి వచ్చే ప్రశ్న లేదు కాబట్టి ఎవరికీ శాశ్వతంగా మద్దతు ఇవ్వకపోతే ఎవరూ బలపడరనే బీజేపి రాజకీయ వ్యూహానికి అనుగుణంగానే ఆయన పనిచేసారు. ఆయన తక్షణ లక్ష్యం ఎన్నికల్లో గెలవటం కాదు. "ఒక్క అవకాశం ఇవ్వండి" అని తన పాదయాత్ర ద్వారా దుమ్ము రేపుతూ బలపడిన జగన్ కి వున్న వ్యతిరేక వోటుని చీల్చటానికే పీకే ఉపయోగపడ్డారు. 2014 & 2019 ఎన్నికల సందర్భంగా తన వైఖరి కారణంగానే పీకేని ఒక "పొలిటికల్ పర్సన్"గా కాక "పొలిటికల్ హిట్ మాన్"గా గుర్తిస్తాను.
ఆ ప్రాంతంలో రాజధాని నెలకొల్పటం కరెక్టే కానీ ఒక మహా నగర నిర్మాణం చేయటం అనేకరకాలుగా నష్టకరం. రాజధాని అంటే మౌలిక వసతులు కలిగివుండి, రాష్ట్రంలోని ప్రజలందరికీ అందుబాటులో వుంటే చాలు. ముప్ఫై నలభై ఏళ్ల పాటు నిర్మాణం కొనసాగే అమరావతి అనే బడా ప్రాజెక్ట్ తనకి తిరుగులేని రాజకీయ బలం అవుతుందని చంద్రబాబు అనుకోవటం ఆయన దురాశ తత్వానికి చిహ్నం. సంవత్సరానికి మూడు పంటలు పండే పచ్చని భూముల్ని రియల్ ఎస్టేట్లోకి దింపాడాయన. అమరావతి తన బంగారు బాతు అనుకున్నాడాయన. అమరావతి అనే ప్రపంచ స్థాయి నగర నిర్మాణం జరగాలంటే నిలకడైన రాజకీయ సుస్థిరత, కేంద్రం నుండి బలమైన మద్దతు సాధ్యమా అనే కనీస సెన్స్ ఆయనకి లేదు. రియల్ ఎస్టేట్ అభివృద్ధే ప్రజల అభివృద్ధి అని ప్రచారం చేసుకోవటం దారుణం. ఆయన అనుకున్నట్లుగా ఏదీ జరగలేదు సహజంగానే.
చంద్రబాబు పాలనలో పోలవరం, అమరావతి నిర్మాణానికి బీజేపి సహాయ నిరాకరణ, "స్పెషల్ స్టేటస్ సాధ్యపడదని ఏం చేస్తారో చేసుకోండని చెప్పటం, హైదరాబాద్ ని పోగొట్టుకోవటం వల్ల ఆదాయ నష్ట నివారణ కోసం కొంత ఆర్ధిక స్వాంతన కలిగించే విధంగా నిధులు మంజూరు చేయకపోవటం, చంద్రబాబు బీజేపిని ఏమీ అనలేక ప్రతీసారి బాధని వ్యక్తం చేసే బలహీనతకి గురికావటం, "ప్రత్యేక హోదా" బదులు ప్రత్యేక ఆర్ధిక పాకేజిని ప్రకటిస్తామని హామీ ఇచ్చి, తిరిగి అదీ నిలబెట్టుకోని బీజేపిని ఆయన నిలదీయలేని పరిస్తితిలో దానికీ తలొగ్గటం వైసీపికి కలిసి వచ్చింది. అప్పుడు జగన్ గారు "ప్రత్యేక హోదా" కోసం విజృంభించి డిమాండ్ చేయటం మొదలెట్టడంతో బీజేపితో తెగతెంపులు చేసుకొని ప్రత్యేక హోదాని మరిచిపొమ్మన్న చంద్రబాబే ఢిల్లీలో దీక్షా శిబిరం నిర్వహించారు. ఎన్నికలకు ముందు ప్రత్యేక హోదా గురించి ఎంతో అరచి, గగ్గోలు పెట్టిన వైసీపి ఇప్పుడు అధికారంలోకి వచ్చాక ఆ ఊసే మర్చిపోయింది. గుర్తు చేసుకొని కూడా ప్రయోజనం లేదు. కేంద్రంలో "దున్నపోతు మీద జడవాన"వంటి బ్రూట్ మెజారిటీ పవర్ వుందని జగన్ గారికి బాగా తెలుసు. ఎవరి బలహీనతలు వాళ్లకుంటాయని బీజేపీకి కూడా బాగా తెలుసు. ఈ పరిణామాలన్నీ మనం గమనిస్తే రాష్ట్రంలో తనకి ఏమాత్రం బలం లేనప్పటికీ కేవలం కేంద్రం వున్న అధికారాన్ని వాడుకొని ఏ పార్టీకి తన స్టాండ్ ని వుంచుకోనివ్వని ఒత్తిడిని బీజేపి సృష్టించిందని అర్ధం అవుతుంది.
"విజయవాడ పరిసర ప్రాంతాలలోనే రాజధానిని ఏర్పాటు చేయటాన్ని హృదయపూర్వకంగా ఆహ్వానిస్తున్నానని, అప్పటికే 13 జిల్లాలతో చిన్న రాష్ట్రమైపోయిన ఆంధ్రప్రదేశ్ ని ప్రాంతాలవారీగా విడదీయటం తమకు ఇష్టం లేద"ని జగన్ నిండు అసెంబ్లీలో గట్టిగా అన్నప్పటికీ తాను అధికారంలోకి వచ్చాక అదే అమరావతి బీజేపి మళ్లీ కేంద్రంలో రావటంతో తనకో గుదిబండ కాగలదని గ్రహించిన జగన్ గారు మూడు రాజధానుల సిద్ధాంతాన్ని అమలు చేయటానికి పూనుకున్నారు. (నా దృష్టిలో మూడు రాజధానులో పెద్ద మాయ. ఈయన కూడా "రాజధాని చుట్టూ అభివృద్ధి" అనే స్కీముని ముందుకు తెచ్చాడు. కాకుంటే మూడు రాజధానులట. రాజధాని అంటే అభివృద్ధి చెందితే మూడేం ఖర్మ? ముప్ఫై పెట్టొచ్చుగా! ) ఆ క్రమంలో ఆయన, ఆయన ప్రభుత్వంలోని మంత్రులు, ఆయన పత్రిక కుల, ప్రాంతీయ విభేదాల కుంపట్లు కూడా రాజేసారు. సాధారణంగా రెడ్లు కాంగ్రెస్ కి, కమ్మలు టీడీపీకి వత్తాసు ఇచ్చేవారే కానీ ఆంధ్రప్రదేశ్లో కులం ఇంతగా రాజకీయం కావటం అంతకు మునుపు ఎప్పుడూ జరగలేదు. ఇక్కడ దారుణంగా నష్టపోయింది అర ఎకరం నుండి ఆరెకరాల వరకు అమరావతి కోసం 34వేల ఎకరాలు పోగుచేసి పెట్టిన 29వేల మంది చిన్న సన్నకారు రైతులే. ఇప్పుడు వారికి తిరిగి ప్లాట్ల పట్టాలే ఇవ్వగలరు కానీ ఆ భూమిని వ్యవసాయ యోగ్యం చేయటం సాధ్యం కాదు. ఇది పైకి చూడటానికి వైసీపి-టీడీపి మధ్య వ్యవహారంలా కనిపిస్తుంది కానీ ఈ పరిణామానికి మూల సూత్రధారి మాత్రం బీజేపీనే. ఇప్పటికే విజయవాడ-మంగళగిరి ప్రాంతంలో అసెంబ్లీ, హైకోర్ట్, డీజీపి ఆఫీస్ వంటివి ఏర్పాటు చేసినప్పటికీ అక్కడి నుండే పూర్తి స్థాయి పాలన చేయాలంటే జగన్ కి అమరావతి తలనొప్పే. అందుకే ఆయన అదే "రాజధాని చుట్టూ అభివృద్ధి" అనే మంత్రం జపిస్తూ తనకి అనుకూలమైన పరిస్తితులు వున్న చోటికి, అదే లాండ్ పూలింగ్ విధానంలో రాజధానిని వికేంద్రీకరిస్తున్నాడు. రేపు చంద్రబాబో లేదా మరొకరో అధికారంలోకి వచ్చి విశాఖ, కర్నూలు నుండి మిగతా రాజధానుల్ని మళ్లీ అమరావతికి తరలిస్తామంటే మళ్లీ నష్టపోయేది భూములిచ్చిన సామాన్యులే. ఎందుకంటే విశాఖలో కూడా లాండ్ పూలింగ్ జరుగుతుంది. ఇవి బాధ్యత లేని రాజకీయాలు. కేంద్రంలో ప్రభుత్వమేమో రాజధాని అంశం రాష్ట్ర పరిధిలోది అని తేల్చి చెప్పేస్తుంది. రాష్స్ట్ర స్థాయిలోనేమో బీజేపీ అమరావతి పరిరక్షణకి కట్టుబడి వున్నానంటుంది. మోడీ ఒప్పుకోరు, అమిత్ షా ఊరుకోడు అంటూ డబుల్ గేం ఆడుతుంది. విగ్రహ ధ్వంసాల తరువాత అందరూ మత రాజకీయాలకి పాల్పడుతున్నారు కానీ అంతకుముందు మూడు ప్రధాన పార్టీలలో ఆర్ధిక విషయాల్లో ఒకటే పంథా అయినప్పటికీ బీజేపీది మత రాజకీయాలు కాగా, చంద్రబాబుగారివి పెట్టుబడిదారీ అవకాశవాద స్వార్ధ రాజకీయాలు కాగా, జగన్ గారివి తన కులం వారిని అందలం పైకి ఎక్కించటంతో పాటు ఓ పర్టిక్యులర్ కులాన్ని తొక్కేయాలనే కుల రాజకీయాలు, ద్వేష రాజకీయాలు. ఆయన ద్వేష రాజకీయాల బాటన్ ని ఆయన నుండి అందుకున్న కొడాలి నాని, వల్లభనేని వంశీ, విజయసాయి రెడ్డి, బొత్స, అంబటి రాంబాబు వంటి వారి పరుషమైన, హేయమైన, అవమానకరమైన మాటల దాడుల్లో మరీ కనిపిస్తుంది. తెలుగుదేశం వదిలి వైసీపిలోకి జంపైన ప్రతివాడూ "వెన్నుపోటు" రాజకీయాల గురించే మాట్లాడతాడు. ఆ సోకాల్డ్ వెన్నుపోటు సంభవించిన ఇరవై ఏళ్ల తరువాత కూడా అదే పార్టీలో ఎందుకున్నాడో ఒక్కడూ చెప్పడు. వాళ్లు ప్రజలకి తాము జవాబుదారీలం కాదనుకోవటం వల్లనే అలా మాట్లాడగలుగుతున్నారు. మరో వైపు ప్రజా సంక్షేమం కోసం పరిపాలన చేయటమంటే సుస్థిర ఆదాయ వనరుల్ని ఏర్పాటు చేయగల ఉత్పాదక సంపద సృష్టికాక వేల కోట్ల రూపాయిల్ని అప్పులు తీసుకొచ్చి ప్రజలకి పంచటం చేస్తున్నారాయన. ఎక్కడ వోటమి చెందుతానో అన్న భయానికి సరిగ్గా ఎన్నికల ముందు చంద్రబాబు కూడా ఏదో పసుపు కుంకుమ పథకం పేరుతో డబ్బులు పంచిపెట్టారు. దాన్ని జగన్ మరో లెవెల్ కి తీసుకెళ్లారు. ఇవి వోటు బాంక్ రాజకీయాలు కాక ప్రజానుకూలమైనవి ఎలా అవుతాయి? ఇదీ ఆంధ్రప్రదేశ్ ప్రజల దారుణమైన దుస్థితి.
ఇప్పుడు రాష్ట్రంలో రథాల దగ్దం, విగ్రహాల విధ్వంసంతో బీజేపీతో పాటు మిగతా రెండు ప్రధాన పార్టీలు కూడా మతాన్ని నెత్తికెత్తుకోవాల్సి వస్తున్నది. బీజేపీవాళ్లు సరే సరి, ఇప్పుడు చంద్రబాబు, జగన్ కూడా పెద్ద బొట్లు పెట్టుకొని హిందూత్వ ప్రతినిధులుగా, పరిరక్షకులుగా ముందుకొస్తున్నారు. (బీజేపిని ఎదుర్కోవటానికి తెలంగాణలో కేసీఆర్ కూడా తానే అసలైన హిందువునని ప్రచారం చేసుకోవాల్సిన దుస్థితి, కాకుంటే ఆయన పర మత విమర్శలకి, ద్వేషాలకి పాల్పడలేదు. భవిష్యత్తు సంగతి తెలియదు.) అలా నెత్తికెత్తుకోకపోతే బీజేపీ బలపడిపోతుంది. బీజేపిని నిలువరించటానికి లేదా బీజేపితో వచ్చే ఎన్నికల్లో పొత్తు పెట్టుకోడానికో ఎన్నడూ లేనిది చంద్రబాబు కూడా మైనారిటీ వ్యతిరేకిగా ముద్ర వేయించుకోటానికి సిద్ధమైపోయాడు. మెజారిటేరియనిజం ఉచ్చులో చిక్కుకున్నారు. ఆయన ఎంత భయంకరంగా క్రైస్తవ ద్వేషాన్ని వెల్లడించాడు? ఈ ప్రెజర్ పాలిటిక్స్ పరిస్తితికి ప్రధాన కారణం మాత్రం బీజేపీనే.
ఎన్నికల్లో ఏదో ఒక బూర్జువా పార్టీ పల్లకీకి బోయీగా వామపక్షాలు మారనప్పుడే ప్రజల్ని హేతుబద్ధ రాజకీయాల వైపు ప్రజల్ని నడిపించగలవు. వైసీపి, టీడీపిల బలహీనతల కంటే ఎన్నికల్లో ఒకట్రెండు సీట్లల్లో విజయాల కోసం వామపక్షాల ఆశ్రిత లక్షణమే అతి పెద్ద బలహీనత. గ్లోబలైజేషన్ నేపథ్యంలో ప్రపంచవ్యాప్తంగా విజృంభిస్తున్న రైట్ వింగ్ ఫోర్సెస్ మీదకి నెపాన్ని ఎంతగా తోసేసినా తమ బలహీనతల్ని నిజాయితీగా అంచనా వేసుకొని కార్యాచరణకి పూనుకునేంత వరకు ఈ ప్రజావ్యతిరేక రాజకీయాలు చచ్చిపోవు. కాకుంటే కాలం గడుస్తున్న కొద్దీ ప్రజలు సెక్యులరిజం అనే పదాన్ని మరిచిపోయి, వామపక్షాల పరిస్తితి మరింత దయనీయమై, పరిస్తితి "ఏ పాయింట్ ఆఫ్ నో రిటర్న్"కి వెళుతుందేమోనన్న సంశయం కూడా నాలో వుంది.
***
ఇంక అన్ని పార్టీల వారూ నన్ను బడితె పూజకి చేయటానికి సిద్ధం అయిపోండి మరి! ఎందుకు ఆలస్యం? 🙂
